Έπαρχος, Αντώνιος

(Κέρκυρα 1492 – 1571). Λόγιος. Γόνος ευγενούς οικογένειας της Κέρκυρας, ο Έ. διακρίθηκε κυρίως ως δάσκαλος, αντιγραφέας, συλλέκτης και μεταπράτης χειρογράφων. Από το 1519 έως τον θάνατό του ήταν μέλος του συμβουλίου των ευγενών του νησιού. Με την ιδιότητα αυτή ταξίδεψε πολλές φορές στη Βενετία για να στηρίξει διάφορα αιτήματα των Κερκυραίων. Πολύ νέος έδειξε την κλίση του προς τα γράμματα. Σε ηλικία 15 ετών αντέγραψε το πρώτο από τις δεκάδες χειρόγραφα που ακολούθησαν στη συνέχεια. Το 1520-21 ήταν διευθυντής ενός ελληνικού σχολείου που είχε ιδρύσει στο Μιλάνο ο φιλέλληνας πάπας Λέων Γ’. Κατά την πολύμηνη πολιορκία της Κέρκυρας από τους Τούρκους, το 1537, ο ‘Ε. έχασε όλη την περιουσία του. Κατόρθωσε να διασώσει μόνο την ιδιωτική του συλλογή χειρογράφων. Από τότε έως το 1548 έζησε στην Ιταλία, αρχικά ως δάσκαλος της ελληνικής γλώσσας στη Βενετία και αργότερα ως αντιγραφέας και μεταπράτης χειρογράφων στη Ρώμη. Τελικά, η Βενετική Γερουσία, εκτιμώντας τη λογιότητά του και τις υπηρεσίες του, του παραχώρησε ένα φέουδο στην πατρίδα του. Επέστρεψε στην Κέρκυρα, αλλά η χρόνια πενία του δεν τον εγκατέλειψε, αφού αναγκάστηκε να πουλήσει την πολύτιμη συλλογή χειρογράφων του προκειμένου να προικίσει τις κόρες του. Δεκάδες από αυτά τα χειρόγραφα βρίσκονται σήμερα στην εθνική βιβλιοθήκη του Παρισιού, στη Φλωρεντία και στο Βατικανό. Εκτός από πολλές επιστολές του σε διάφορα επίσημα πρόσωπα της εποχής (βασιλιάδες, πάπες, καρδιναλίους) ο Έ. έγραψε σε ομηρική γλώσσα ένα πολύστιχο ποίημα (Θρήνος εις την της Ελλάδος καταστροφήν) με το οποίο καλούσε τους χριστιανούς ηγεμόνες της Ευρώπης να αναλάβουν σταυροφορία για την απελευθέρωση της Ελλάδας.